Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

placitus amor

  • 1 placitus

    placitus, a, um, PAdi. (v. placeo), gefallend, beliebt, angenehm, I) adi.: amor, Verg.: locus, Sall.: cultrix placitissima nostri, Stat. – II) subst., placitum, ī, n., A) was einem gefällt, ultra placitum, gegen seine Überzeugung, über Gebühr, Verg. ecl. 7, 27. – B) die geäußerte Willensmeinung, Meinung, der Grundsatz, Lehrsatz, placita Babyloniorum, Plin.: placita medicorum, Plin.: rhetorum aut philosophorum placita, Tac. dial.: placita maiorum, Tac.: philosophiae placita, Sen.: quae Graeci vocant dogmata, nobis vel decreta licet appellare vel scita vel placita, Sen.

    lateinisch-deutsches > placitus

  • 2 placitus

    placitus, a, um, PAdi. (v. placeo), gefallend, beliebt, angenehm, I) adi.: amor, Verg.: locus, Sall.: cultrix placitissima nostri, Stat. – II) subst., placitum, ī, n., A) was einem gefällt, ultra placitum, gegen seine Überzeugung, über Gebühr, Verg. ecl. 7, 27. – B) die geäußerte Willensmeinung, Meinung, der Grundsatz, Lehrsatz, placita Babyloniorum, Plin.: placita medicorum, Plin.: rhetorum aut philosophorum placita, Tac. dial.: placita maiorum, Tac.: philosophiae placita, Sen.: quae Graeci vocant dogmata, nobis vel decreta licet appellare vel scita vel placita, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > placitus

  • 3 placitus

        placitus adj.    [P. of placeo], pleasing, agreeable, acceptable: placita es simplicitate tuā, charming in, etc., O.: amor, V.: locus ambobus, S.—As subst n.: ultra placitum laudare, more than is agreeable, V.: placita maiorum, maxim, Ta.

    Latin-English dictionary > placitus

  • 4 Любовь

    - amor; venus, -eris f; dilectio; affectio (animi; erga aliquem); affectus (erga aliquem); caritas (in caritate esse; uxoria); complexus; pietas; studium; benevolentia; cupido;

    • пламенная любовь - placitus amor;

    • проникнуться любовью к чему-л. - assumere amorem alicujus rei;

    • томиться любовью к кому-л. - cupio, ivi (ii), ддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддддitum, cupere (aliquem; alicujus);

    • томимый / томящийся любовью - cupidus (maritus; amans);

    • любовь к людям, и любовь людей - caritas hominum;

    • любовь к самому себе - amor sui (ipsius);

    • врождённая любовь к родине - ingenita erga patriam caritas;

    • любовь к отечеству - patriae caritas; in patriam pietas et amor;

    • взаимная любовь между детьми и родителями - caritas inter natos et parentes;

    • любовь постыдная - amor turpis, obscaenus, libidinosus;

    • слепою и безрассудною заражен любовью - caeco et immodico amore accensus;

    • любовь к себе возбудить в ком-либо - amorem sui excitare / commovere in alicujus pectore;

    • любовью уязвлен / пленен - amore captus / saucius;

    • предаваться любви - amori operam dare / indulgere / deditum esse;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Любовь

  • 5 placeo

    cuī, citum, ēre
    1) нравиться (alicui C etc.); иметь успех, цениться (p. in tragoediis C; fabula placet Ter)
    p. sibi C, O, J, Sen, Pt — быть довольным собой, много мнить о себе, но тж. Pt много позволять себе
    victrix causa diis placuit, sed victa Catoni Lcn — боги были на стороне победителей, Катон же — на стороне побеждённых
    placitus amor V — сердечное влечение, пламенная любовь
    videte, numquid hoc placeat Ptсмотрите (т. е. скажите), согласны ли вы на это?
    2) impers.
    placet (реже placitum est) C, Cs etc. — угодно, хочется, желательно
    placet, bene facitis Pl — согласен, вы правы
    si placet C — если (вам, тебе) угодно
    placitum est, ut reverteretur Pompejus C — постановили, чтобы Помпей вернулся
    3) impers. placet кажется, представляется, существует мнение
    placet Carneădi, duo esse genera visorum C — Карнеад полагает (того мнения), что существует два рода явлений

    Латинско-русский словарь > placeo

  • 6 Влечение

    - studium; appetitus; libido; cupido, inis f (ingens); cupiditas, atis f (imitandi; ad venandum; potentiae);

    • сердечное влечение - placitus amor;

    • не по сердечному влечению, а из чувства долга - non studio, sed officio;

    • подавить в себе влечение к чему-л. - tollere cupidinem alicujus rei;

    • половое влечение - cupido coeundi;

    • влечение к женщине - cupido femineus / muliebris;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Влечение

  • 7 placeo

    plăcĕo, cŭi and cĭtus, cĭtum, 2, v. n. ( part. fut. pass.:

    dos placenda,

    Plaut. Trin. 5, 2, 35; v. I. A. fin.) [cf. placo], to please, to be pleasing or agreeable, to be welcome, acceptable, to satisfy (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ungor ut illi placeam,

    Plaut. Cas. 2, 3, 11:

    meo neque cara'st cordi neque placet,

    id. Ep. 1, 2, 30:

    si placeo, utere,

    Ter. Phorm. 3, 2, 43:

    non placet Antonio consulatus meus: at placuit P. Servilio,

    Cic. Phil. 2, 5, 12; Ter. Ad. 1, 1, 34: et quae vobis placita est condicio, datur. id. Hec. 2, 1, 44:

    nec dubito, quin mihi (Erigona) placitura sit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 13:

    exspecto quid illis placeat de epistolā ad Caesarem,

    id. Att. 13, 1:

    tibi Ne Enipeus Plus justo placeat,

    Hor. C. 3, 7, 24:

    dis, quibus septem placuere colles,

    id. C. S. 7; id. Ep. 1, 7, 45; 1, 17, 35:

    quid placet aut odio est,

    id. ib. 2, 1, 101:

    quod spiro et placeo (si placeo) tuum est,

    id. C. 4, 3, 24; Plin. 12, 7, 14, § 29:

    sibi non placere, quod (Aristides) cupide elaborasset, ut, etc.,

    Nep. Arist. 1, 4:

    quis gener hic placuit censu minor,

    Juv. 3, 160:

    Deo placere non possunt,

    Vulg. Rom. 8, 8.—As act.:

    si illa tibi placet, placenda dos quoque'st quam dat tibi,

    must be pleasing, Plaut. Trin. 5, 2, 35.—
    B.
    In partic.
    1.
    In scenic lang., of players or pieces presented, to please, find favor, give satisfaction:

    primo actu placeo, Ter. Hec. prol. alt. 31: cui scenico placenti,

    Suet. Ner. 42; id. Galb. 12; id. Vit. 11:

    populo ut placerent quas fecisset fabulas,

    Ter. And. prol. 3;

    id. Hec. prol. alt. 12: ubi (fabulae) sunt cognitae, Placitae sunt,

    id. ib. 13.—
    2.
    Placere sibi, to be pleased or satisfied with one's self, to flatter one's self, to pride or plume one's self:

    ego numquam mihi minus quam hesterno die placui,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    nolo tibi tam valde placeas,

    Petr. 126; Plin. 35, 9, 36, § 63:

    tu tibi tunc curruca places,

    Juv. 6, 276:

    omnes competitores placebant sibi, omnes omnibus displicebant,

    Sid. Ep. 7, 9.—
    II.
    Transf.: placet mihi (tibi, etc.), or simply placet, it pleases me, it seems good, right, or proper to me; it is my opinion, I am of opinion, I hold, believe, intend, purpose; and in perf., placuit, or placitum est, it is decided, resolved, determined (mihi, nobis, etc., or absol.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With dat.:

    ut ipsi auctori hujus disciplinae placet,

    Cic. Fin. 1, 9, 29:

    ut doctissimis sapientissimisque placuit,

    id. Div. 1, 49, 110:

    postea mihi placuit, ut summorum oratorum Graecas orationes explicarem,

    id. de Or. 1, 34, 155:

    ita nobis placitum est, ut, etc.,

    Auct. Her. 2, 1, 1:

    sic Justitiae placitumque Parcis,

    Hor. C. 2, 17, 16:

    si placitum hoc Superis,

    Val. Fl. 3, 296.—With subject-clause:

    duo placet esse Carneadi genera visorum,

    Cic. Ac. 2, 31, 99; id. Rep. 1, 38, 60:

    sic visum Veneri, cui placet impares Formas, etc., mittere,

    Hor. C. 1, 33, 10:

    quis paria esse fere placuit peccata, laborant, Cum, etc.,

    id. S. 1, 3, 96.—
    (β).
    Without dat., Cic. Rep. 1, 46, 70:

    sed, si placet, in hunc diem hactenus,

    id. ib. 2, 44, 71; id. Sest. 51:

    placitum est, ut in aprico maxime pratuli loco considerent,

    id. Rep. 1, 12, 18.—With neutr. pron. as subj.:

    hocine placet?

    Plaut. Am. 1, 3, 16.—With subj.:

    placuit ad hunc primum ferremus aditum,

    App. M. 4, 9.—With subject-clause:

    placet enim esse quiddam in re publicā praestans et regale, etc.,

    Cic. Rep. 1, 45, 69; 1, 36, 56:

    si enim pecunias aequari non placet,

    id. ib. 1, 32, 49:

    hos corripi placitum,

    Tac. A. 4, 19; 6, 7; Hor. S. 1, 3, 96.—
    B.
    In partic.
    1.
    In publicists' lang., to resolve, will, order, determine:

    senatui placere, ut C. Pansa, etc.,

    Cic. Phil. 14, 14, 38:

    senatui placere, C. Cassium, etc.,

    id. ib. 11, 12, 30:

    deliberatur de Avarico in communi concilio, incendi placeret an defendi,

    Caes. B. G. 7, 15:

    quamobrem placitum est mihi, ut, etc.,

    Cic. Att. 8, 12, A, §

    4: edixit, mulieres ante horam quintam venire in theatrum non placere,

    Suet. Aug. 44 fin.; cf.:

    quid placeat, die,

    your decision, Juv. 10, 338.—
    2.
    Si dis placet, please the gods; and in eccl. writers:

    Deo placere,

    Vulg. Num. 23, 27; v. deus.— Hence, *
    A.
    plăcens, entis, P. a., pleasing, charming, dear:

    expetendum esse quod non placens sit,

    Cic. Fin. 3, 8:

    placens uxor,

    Hor. C. 2, 14, 21.— Acceptable:

    hostia placens Deo,

    Vulg. Phil. 4, 18:

    sibi placentes,

    self-willed, id. 2 Pet. 2, 10.—
    B.
    plăcĭtus, a, um, P. a., pleasing, agreeable, acceptable (mostly poet.):

    placita es simplicitate tuā,

    you are pleasing, you please, Ov. Am. 2, 4, 18:

    oliva,

    Verg. G. 2, 425:

    amor,

    id. A. 4, 38:

    bona,

    Ov. H. 17, 98:

    in locum ambobus placitum exercitus conveniunt,

    Sall. J. 81, 1:

    artes,

    Tac. A. 2, 66:

    exemplum,

    id. ib. 4, 37:

    eum (regem creari) quasi placitissimum diis. qui, etc.,

    Just. 18. 3. 9 (the reading acceptissimum is a later emendation).— Abl. absol.: sic placito ocius surrexit. App. M. 2, 24:

    placiti dies,

    appointed days, Vulg. 1 Reg. 13, 11.—
    2.
    Subst.: plăcĭtum, i, n.
    a.
    Prop., that which is pleasing or agreeable:

    ultra placitum laudare,

    more than is agreeable, Verg. E. 7, 27.—
    b.
    Transf.
    (α).
    An opinion, sentiment (post-Aug.):

    Catonis placita de olivis,

    Plin. 15, 5, 6, § 20.—
    (β).
    A determination, prescription, order:

    medicorum placita,

    Plin. 14, 22, 28, § 143.—
    (γ).
    A maxim, principle:

    ipse (Rubellius) placita majorum colebat,

    Tac. A. 14, 22:

    sapientium placita,

    id. ib. 16, 19:

    Stoicorum,

    id. H. 3, 81:

    philosophorum,

    id. Or. 19:

    nec est quare hoc inter nostra placita mireris,

    Sen. Ep. 66, 45:

    decreta, quae Graeci vocant dogmata, nobis vel decreta licet adpellare vel scita vel placita,

    Sen. Ep. 95, 10: philosophiae placita, id. ib. §

    37: Babyloniorum,

    Plin. 2, 79, 81, § 191; Col. 9, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > placeo

См. также в других словарях:

  • a beneplácito — por el pedido de todos; por su aprobación amplia; para complacer; para el placer propio; cf. ya, en vista y considerando; a beneplácito de la audiencia voy a cantar una canción de mi nuevo álbum de rancheras; se llama Amor de la Metralla , heme… …   Diccionario de chileno actual

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»